Nokkrir (g)óðir dagar í borginni

Gærdagurinn var ævintýralegur. Fyrir hádegi tók ég upp tvo sjónvarpsþætti fyrir ÍNN - annar verður á dagskrá kl. 21 í kvöld, hinn eftir hálfan mánuð (rás-20 á digital Ísland).

Ég fékk til mín stórskemmtilegar konur. Annarsvegar þær Ragnhildi Sverrisdóttur blaðamann og sr. Jónu Hrönn Bolladóttur. Þær ræddu nýafstaðið kirkjuþing, stöðu samkynhneigðra, stöðu kirkjunnar og margt margt fleira. Bráðskemmtilegar báðar tvær.

Hinsvegar fékk ég til mín þær sr. Ragnheiði Jónsdóttur og Erlu Ólafsdóttur, sjúkraþjálfara. Báðar eru þær raunar sjúkraþjálfarar að mennt, en Ragnheiður er núna starfandi sóknarprestur í Mosfellsprestakalli. Erla hefur sérhæft sig í höfuðbeina og spjaldhryggsjöfunun sem Ragnheiður hefur kynnt sér líka. Við ræddum um hefðbundnar og óhefðbundnar lækningar, tengsl trúar og lækninga, guðshugtakið, siðfræði og ýmislegt fleira. Tíminn þaut frá okkur.

Eftir hádegið fór ég svo upp í ríkisútvarp að aðstoða einn nemenda minna við gerð útvarpsþáttar. Það er hluti af námsmati í námskeiðinu sem ég er að kenna í menningarmiðlun við sagnfræðiskor HÍ. Mjög skemmtilegt verkefni fyrir mig - og vonandi gagnlegt fyrir nemendurna líka. En það er tilefni veru minnar í borginni þessa dagana, að ég er að leiðbeina nemendum við gerð útvarpsþáttanna með aðstoð tæknimannanna á RÚV, sem eru afar liðlegir og elskulegir svo af ber.

Í gærkvöldi var ég svo boðin ásamt forstöðumönnum fræðasetra Háskóla Íslands til kvöldverðar í Perlunni. Villibráðarhlaðborð. Tilefnið var sameiginlegur fundur með forstöðumönnum sem hófst kl. 8 í morgun. Svona nokkurskonar kynning á bókhaldskerfi háskólans, gerð fjárhagsáætlana, hagnýtingu innra netsins og fleira gagnlegt. Góður fundur, og indæl stund þarna í gærkvöldi.

Í kvöld ætla ég svo með mömmu á fund í kvæðamannafélaginu Iðunni. Langt síðan ég hef komist á kvæðafund - hlakka til að hitta mannskapinn þar. Svo er ekki til setunnar boðið. Á morgun keyrum við Siggi svo vestur aftur. Kíkjum til Ragnheiðar vinkonu í morgunmat. Svo til Dodda og Erlu að kveðja þau og Daða Hrafn. Og svo brunum við vestur. Eigum að vera mætt í kvöldverð sem okkur er boðið í af skemmtilegu tilefni á Ísafirði annað kvöld - tilefnið er leyndó ennþá .

Já, það er sprettur. Ég vona samt að næsta vika verði aðeins rólegri.

Góðar minningar frá gamalli tíð

Ójá, hann var góður glænýi Trabbinn sem við Siggi keyptum hjá Ingvari Helgasyni fyrir aleiguna haustið 1981, þá nýflutt til Reykjavíkur. Hann komst allt í snjó, framhjóladrifinn, léttur og þægilegur. Eitthvað annað en gamli Trabantinn sem við fengum sem afgang frá pabba heitnum þegar við hófum búskapinn í Reykjavík. Sá gekk fyrir handafli - enda kominn til ára sinna. Átti auðvitað að fara á haugana, en pabbi lét okkur hafa hann svona til vonar og vara, ef hann skyldi einhverntíma fara í gang. Sem var sjaldan.

 Þetta var fyrsta veturinn okkar í Háskóla Íslands. Við bjuggum á Miklubrautinni og fyrir utan í heimreiðinni stóð þessi pínulitli grasgræni Trabant. Assgoti góður þegar vélin á annað borð gekk - þá komst hann hvert sem var. En það var bara ekki nema í svona fimmta hvert skipti sem bílfjandinn hrökk í gang. Flestir morgnar byrjuðu því þannig, að við komum út úr blokkinni, Siggi, Doddi (þá sex ára) og ég. Við settumst inn í bílinn og svo hófust starthljóðin. Þau gátu staðið góða stund.  Þá kom Siggi út úr bílnum, ég undir stýri, Siggi ýtti. Bíllinn var látinn renna niður afleggjarann. Stundum gekk þetta - stundum ekki. Þá var honum ýtt í stæðið aftur og fjölskyldan rölti út á strætóstöð. Þannig leið þessi vetur.

En haustið eftir vorum við búin að safna fyrir nýjum bíl. Glænýjum Trabant station, árgerð 1982, sem kom á götuna í nóvember. Hvílíkt dýrð! Mér er sérstaklega minnisstætt þegar nokkrir piltar um tvítugt spóluðu sig fasta á drossíunni sinni í snjóskafli við Norræna húsið. Þeir höfðu þá nýlega spænt fram úr okkur með fyrirgangi og fyrirlitningarsvip þar sem við trilluðum okkar leið á nýja fína Trabantinum. Það var ekkert sérlega leiðinlegt að skrúfa niður rúðuna, brosa góðlátlega framan í gæjana og spyrja hvort þeir vildu láta kippa í sig. Það var að sjálfsögðu afþakkað með bitru bliki í auga.  

Þá brosti maður sínu blíðasta, skrúfaði rúðuna upp, gaf pínulítið í og ók svo yfir skaflinn. Tabb-trabb-trabb-trabb - og komst leiðar sinnar.

Trabant á stórafmæli

Ef hjá henni mömmu einn fimmeyring ég fengi!

Í vísunni um telpuna og fimmeyringinn - sem oft heyrðist sungin á árum áður - var sú stutta að láta sig dreyma um það hvernig hún myndi ráðstafa öðrum eins fjármunum og heilum fimmeyringi. Og hún var sko ekki í vandræðum með það. Ætlaði að kaupa einhver ósköp og gefa svo mömmu allan afganginn --- nei, pabba var það víst. "Glöggur" lesandi hefur bent mér á að vísan snerist um telpuna og pabba, ekki mömmu: "Ef hjá honum pabba, einn fimmeyring ég fengi" hljómar þetta í upprunalegu gerðinni. Ég sneri kynhlutverkunum við - og tók ekki einu sinni eftir því sjálf. Vonandi er það þó góðs viti  

Jæja, en fimmeyringar eru ekki lengur til sem mynt - og einfeldni okkar Íslendinga í peningamálum heyrir brátt sögunni til. 

 Á Íslandi hafa orðið til tvær þjóðir. Launamunur sá sem við nú þekkjum milli stóreignamanna og almennings er slíkur að við getum ekki lengur talað um að hér búi ein þjóð í einu landi. Því miður.

Ofurlaun stjórnenda í einkafyrirtækjum eru af þeirri stærðargráðu í mörgum tilvikum að venjulegt fólk á erfitt með að gera sér þær upphæðir í hugarlund. Þar á bæjum eru mánaðarlaunin talin í árstekjum venjulegs launafólks. Og hagnaðartölur í viðskiptalífinu þar sem menn geta verið að græða hundruð milljarða í viðskiptum, líkt og æ fleiri dæmi eru um, þær eru eitthvað sem við Íslendingar höfum ekki vanist. Þó svo við heyrum slíkar fréttir æ oftar held ég að við venjumst þeim seint.

Ég á erfitt með að ímynda mér hvernig ég myndi ráðstafa 10 milljörðum - en tíu milljarðar eru víst ekkert sérlega há tala í viðskiptalífinu.

Fyrst myndi ég stofna framfærslusjóð fyrir öll börnin mín. Kaupa eitthvað handa mömmu. Svo myndi ég kaupa mér hús, jeppa, sumarbústað og góðan reiðhest. Kannski annan hund. Þá færi ég líklega að huga að stofnun styrktarsjóðs fyrir góðgerðarmál. Ég myndi gefa eitthvað til menningarmála.

En þá væri ég sennilega bara búin með einn eða tvo milljarða. Hvað ætti ég þá að gera við hina átta eða níu?

Þetta var einfaldara meðan fimmeyringar voru ennþá verðmæti. Ennþá eru það þó karlmenn sem hafa fjárráðin að mestu í sínum höndum - og fá í sínar hendur afganginn, sé hann einhver.

Launin þola ekki dagsljós

Verðblekkingar og neytendavernd

Ekki vil ég nú taka undir það með Bergvini Jóhannssyni, formanni Landsambands kartöflubænda, að Neytendasamtökin og Alþýðusambandið hafi VERNDAРkaupmenn í gegnum tíðina með því að kenna framleiðendum einvörðungu um hátt vöruverð. Hins vegar er nokkuð til í því að skýringanna á háu vöruverði sé full oft leitað hjá framleiðendum - það mætti líta oftar til kaupmanna sjálfra, eins og umræða síðustu daga um framkomu lágvöruverslana hefur leitt í ljós.

Viðskiptaráðherra hefur nú kveðið upp úr með það að tíðar verðbreytingar og blekkingar í lágvöruverslunum séu ólíðandi. Mikið var að einhver ráðamaður þorði að setja eitthvað um það mál. Neytendur hljóta að fagna því að ráðamenn lýsa sig viljuga til að taka á því máli.

Það er óþolandi að neytendur skuli blekktir með þeim hætti sem nú hefur verið leitt í ljós. Þ.e. þegar stillt er upp vöru á lágu verði við ákveðin tækifæri, vöru sem annars er ekki á boðstólum fyrir almenna neytendur nema að nafninu til. Það er líka óþolandi að einatt skuli vera boðið upp á hálfónýtar vörur á lægsta verðinu þegar "tilboð" og "kjarakaup" eru á boðstólum.

Það þarf auðvitað að breyta fyrirkomulagi verðkannana, svo þær endurspegli raunverulegt vöruverð á hverjum tíma en séu ekki sýndarmennskan ein. Að því leyti hefur Bergvin rétt fyrir sér. Það þarf að taka gæði vörunnar með í reikninginn þegar verðkannanir eru gerðar.

 

Ömmustúss

  

Ég er í ömmuleik.  Daði Hrafn kominn í helgarheimsókn með pabba sínum og mömmu (Dodda og Erlu Rún). Þau falla svolítið í skuggann, það verður bara að segjast eins og er - en þau fyrirgefa mér það.

Já, tíminn líður. Svo er "litla" barnið á heimilinu, hann Hjörvar minn, farinn að mæta á böll í næstu byggðarlögum - ekki fermdur einu sinni.   Hann fór með skólanum á mikla íþróttahátíð sem haldin var í Bolungarvík í gær. 8., 9. og 10. bekkir grunnskólans fjölmenntu og héldu svo grunnskólaball í gærkvöldi. Mikið fjör hlýtur að vera, a.m.k. var það ánægður drengur sem kom heim með rútunni um miðnættið í gærkvöldi, óræður á svip.

Í morgun var mannskapurinn vakinn fyrir allar aldir - Daði Hrafn kominn á stjá. Hann sér ekki sólina fyrir Sigga afa, sem veltist um gólfin með honum. Blíða er afbrýðisöm.

Áðan drifum við okkur með þann stutta í sleðabrekkuna neðan við húsið: Amma, afi, Hjörvar, Daði Hrafn og Blíða. Höfðum meðferðis gula kringlótta snjóþotu og Stiga-sleða. Blíða elti okkur niður brekkuna og kunni sér ekki læti.

Svo fengum við okkur að drekka og Daði tók miðdegislúrinn. Amma hvílir sig á meðan, því kl. hálf þrú er Hjörvar að fara að keppa í fótbolta í íþróttahúsinu. Þá verður fjölskyldan á áhorfendabekknum, að sjálfsögðu. 

Vel af sér vikið

Það er vel af sér vikið að ná þverpólitískri samstöðu um mál sem fyrir ekki svo löngu síðan virtist standa í járnum.

Borgarfulltrúarnir hafa hér með sýnt í verki að þeir bera hag almennings fyrir brjósti og taka þá hagsmuni framyfir aðra þrengri. Þessi niðurstaða er Borgarráði Reykjavíkur til sóma og þeim fulltrúum sem þar komu að máli - að ekki sé talað um stýrihópinn sjálfan.

Til hamingu með þetta.

Borgarráð samþykkir að hafna samruna REI og Geysis Green

Laufið titrar, loga strá ...

 Það jafnast ekkert á við Ísafjarðarlognið sem Vestfirðingar kalla stundum "svartalogn". Ég held það sé vegna þess að inni á fjörðunum skyggir það hafflötinn í ljósaskiptunum.

Þessi fallega mynd var í myndakerfinu á tölvunni minni, því miður veit ég ekki hver tók hana, eða hvernig hún er þangað komin. En hún er svo falleg að ég bara varð að birta hana hér.

Nú eru haustlitirnir horfnir undir hvíta snjóblæju sem liggur yfir öllu hér vestra. Bara kominn vetur eins og hendi sé veifað. Ekki eiga því lengur við vísuorðin sem ég orti einhverntíma, yfirkomin af haustlitafegurðinni í Tunguskógi:

• Laufið titrar, loga strá
• lyngs á rjóðum armi. 
• Hneigir sólin höfga brá
• að hafsins gyllta barmi.

Mér skilst að veðurspáin sé nú ekki upp á marga fiska - stormur í aðsigi á Vesturlandi. Eins gott að njóta kyrrðarinnar meðan hún varir.

Hafið það gott