BÍ burstar Val!

 "Valurinn" sem lúrir innra með mér frá gamalli tíð, á það til að brjótast fram fílefldur af og til, einkum þegar KR og Valur eigast við.  Þó langt sé um liðið - áratugir - frá því ég handlék bolta í gamla Valsheimilinu við Hlíðarenda, hafa þau bernskuspor orðið þess valdandi að rauðhvíti liturinn er mér alltaf hjartfólginn - sérstaklega í samanburði við svarthvítar rendur!

Jæja, en í gærdag urðu þau tímamót að Valnum innra með mér fataðist flugið. Það var þegar Hjörvar, 13 ára sonur minn, hringdi hamingjusamur að sunnan til þess að segja mér að þeir BÍ strákarnir í 4. flokki hefðu unnið Vals-strákana í fótboltanum, 4-0!!

Valur hvað?

Nú er það   og litur himinblámans sem blífur  Flott hjá ykkur strákar

Olíuhreinsunarstöð - framtíð fyrir hvern?

 Olía er eldfimt efni - olíuhreinsunarstöð er álíka eldfimt umræðuefni. Það sannast á athugasemdakerfinu hjá mér eftir daginn í dag.

Ég er hrædd um að menn sjáist ekki fyrir í þessu máli - að hinn meinti ágóði fyrir samfélagið í heild verði einhvern veginn mun takmarkaðri og "öðruvísi" en menn töldu í upphafi. Og áður en menn ná almennilegum áttum verður komið reykspúandi ferlíki ofan í einn fegursta fjörð Vestfjarðakjálkans  - af því menn treystu sér ekki, í erfiðu árferði, til þess að taka af skarið og segja NEI TAKK!

Einn bloggarinn orðaði það þannig í athugasemd hjá mér fyrr í dag:  "Gerðu mann nógu svangan og hann mun eta það sem þú réttir honum!" Ég er hrædd um að einmitt sú staða sé uppi núna. Menn eru tilbúnir að taka hverju sem er - taka við tálsýninni í von um að hún leysi einhvern vanda. Um leið er framtíðarhagsmunum fórnað fyrir skammtímahagsmuni.

 Fyrr í sumar varpaði ég fram sjö spurningum sem ég vil biðja Vestfirðinga - þá sem hér búa NÚNA - að spyrja sjálfa sig, og helst að svara:

1) Er þetta framtíðartækifæri fyrir mig eða börnin mín?
2) Mun þetta freista unga fólksins sem nú er að fara utan til náms til að koma aftur að því loknu?
3) Mun olíuhreinsunarstöð bæta mannlíf á Vestfjörðum?
4) Mun hún laða atgervi inn á svæðið?
5) Mun hún fegra umhverfið? 
6) Mun hún auka möguleika okkar á öðrum sviðum og styðja við aðrar atvinnugreinar á svæðinu?
7) Munu Vestfirðingar njóta arðsins af starfsemi stöðvarinnar?

Sjálf get ég ekki svarað neinni þessara spurninga játandi - þvert á móti óttast ég að fórnirnar sem færa þarf verði umtalsvert meiri en hinn ætlaði ávinningur:

1) Ég þekki engan sem sér tækifæri eða framtíðarmöguleika fyrir sjálfan sig eða börn sín þessari olíuhreinsunarstöð.
2) Enginn sem ég hef rætt við telur að starf í olíuhreinsunarstöð muni freista ungs fólks að námi loknu, að koma heim aftur.
3) Olíuhreinsunarstöð myndi væntanlega þurfa á innfluttu vinnuafli að halda, líkt og Kárahnjúkavirkjun. En það er líka viðbúið að hún muni soga til sín mörg störf úr stoðkerfinu hér vestra. Stöðin mun því ekki koma sem blómstrandi viðbót heldur sem n.k. æxli sem sogar til sín mannafla sem samfélagið má síst við að missa úr öðrum störfum.
4) Olíuhreinsunarstöð mun því ekki laða atgervi inn á svæðið.
5) Stöð sem þessi þarf að koma frá sér mengun og úrgangi sem enn er ekki útséð með hvert muni lenda, en þar er einungis um þrennt að ræða: Hafið (uppsprettu fiskveiða okkar og fiskeldis), loftið (hina blátæru ímynd norðursins) eða jarðveginn (uppsprettu vatns og landsgæða).
6) Mengun sú sem fylgir olíuhreinsunarstöð mun ógna stöðu okkar og ímynd á ýmsum sviðum. Augljósasta ógnin snýr að fiskveiðum og ferðamennsku - en á báðum þeim sviðum hefur landið verið markaðssett sem náttúruperla. Hætt er við að menn geti gleymt möguleikum á vatnsútflutningi frá Vestfjörðum ef þetta verður að veruleika. 
7) Stöðin verður ekki í eigu Vestfirðinga, þannig að varla kemur arðurinn af henni inn í vestfirskt samfélag. Hún mun vissulega greiða aðstöðugjöld, en um leið mun hún líka krefjast mikillar aðstöðu, frálagna og aðfangaleiða af stærðargráðu sem líklega hefur aldrei sést hér áður.

 Ég vildi óska að menn hættu að hugsa um þetta og sneru sér að einhverju sem hefur raunverulega uppbyggingu í för með sér: Háskóla, framsókn í ferðaþjónustu, menningarstarf, frumkvöðlastarf, vatnsframleiðslu, matvælaiðnað - m.ö.o. framþróun og tækifæri fyrir okkur sem hér búum og börnin okkar. Eitthvað sem við getum glatt okkur við að hlúa að til framtíðar.

Olíuhreinsunarstöð er óráð

 Það eina sem virðist geta bjargað okkur Vestfirðingum núna frá því óráði að reisa olíuhreinsunarstöð í einum fegursta firði Vestfjarðakjálkans, er landsins forni fjandi. Páll Bergþórsson veðurfræðingur bendir á að hafís muni valda olíuhreinsunarstöðinni vandræðum vegna aðflutninga.

Já, Vesturbyggðarmenn hafa stokkið á hugmyndina um olíuhreinsunarstöð - og vilja endilega setja hana niður í Hvestu í Arnarfirði. Hvað verður þá um kræklingaeldið, kísilþörungavinnsluna og náttúruvörurnar frá Villimey? Að ég tali nú ekki um hugsanlegan vatnsútflutning? Allt þarf það vottun til að geta talist gjaldgengt á markaði. Varla verður þessi olíuhreinsunarstöð góð markaðssetning fyrir slíkar afurðir, eða íslenskan fisk af Vestfjarðamiðum?

 Nú segi ég bara:

• Heill þér vinur, "landsins forni fjandi",
• ef forðað getur þjóð frá verra tjóni:
• Reykspúandi ferlíki á Fróni
• í firði bláum, upp af hvítum sandi.

grrrr .... nú sest ég niður og yrki drápu - ákvæðadrápu í þeirri von að hún hrífi.

 

Skyldan kallar - sumarleyfinu að ljúka!

  Nú finnur maður að haustið nálgast - það er komið eitthvert andkul í vindinn, þrátt fyrir blíðskaparveður. Var á hundaleitaræfingu í gærkvöld í glaða sólskini og við sáum sólina hverfa bak við fjallið. Fáeinum mínútum síðar snarkólnaði. Á heimleið tveim tímum síðar varð mér litið á hitamælinn í bílnum, hann sýndi 4 gráður.

Já, maður er farinn að láta sjá sig á skrifstofunni, svona rétt til þess að venja sig við. Nýgerðar kennsluáætlanir, fundir og önnur skyldustörf handan við næsta leiti.

Í starfi mínu hjá Stofnun fræðasetra Háskóla Íslands hef ég kennslu, rannsóknir og stjórnunarstörf á minni könnu. Stjórnunarstörfin eru tilfallandi, hafa hingað til einkum beinst að stofnun nýs fræðaseturs Háskóla Íslands hér á Vestfjörðum sem verður staðsett í Bolungarvík. Þessa dagana er verið að ráða nýjan forstöðumann og ég er ásamt fleirum að skila af mér áliti til stjórnar um þá tvo aðila sem sóttu um stöðuna.

Háskólakennslan bíður líka. Í vetur mun ég kenna námskeið á MA-stigi um miðlun menningar og fræða í útvarpi. Þetta er að hluta til hagnýtt námskeið, en líka fræðilegt - það verður kennt í gegnum fjarfundabúnað héðan frá Ísafirði. Ég og nemendur munum velta fyrir okkur menningarhugtakinu og því sem kallað er "alþýðleg" fræði. Sömuleiðis hugtökunum "vísindi" og "fræði". Fyrir hverja eru vísindin, hvað eru alþýðleg fræði. Lokaverkefni nemenda verður útvarpsþáttur um menningartengt efni sem þau vinna á eigin spýtur, en þó undir handleiðslu. Spennó

 Já, maður er svona smám saman að koma sér út úr sumarleyfishamnum í vinnuhaminn - og það er svo einkennilegt, að eiginlega er ég farin að hlakka til að hefjast handa við vinnu á ný.

Annars eru mörg ár síðan ég tók almennilegt sumarfrí - og þá meina ég frí þar sem maður slakar á og hugsar ekki um vinnu. Í sumar hef ég getað um frjálst höfuð strokið. Það er ótrúlega gott! 

Líklega er það því að þakka að nú er ég farin að hlakka til að takast á við verkefni vetrarins.

 

Berjatíð

 Ég veit að ég mun bara sjá fyrir mér kolsvart berjalyng þegar ég leggst til svefns í kvöld. Mig mun dreyma ber í alla nótt. Í dag fórum við vinkonunarnar sumsé í berjamó - og höfum síðan verið á fullu við að sulta og safta með tilheyrandi rassaköstum og tilþrifum!

Við drifum okkur um hádegisbilið, þrjár saman - ég, Magga vinkona og Maddý dóttir mín - upp í hlíðina fyrir ofan austanverðan Tungudal. Tveim tímum síðar komum við heim með tuttugu lítra af berjum!

Nú er allt komið á krukkur og gamlar brennivínsflöskur með skrúfanlegum töppum. Afraksturinn er: 4 lítrar af krækiberjasaft, 1 lítri af krækiberjahlaupi, 4 lítrar af bláberjasultu og svo auðvitað einhver ósköp af ferskum bláberjum út á ísinn og skyrið. Nammm......

Eftir alla sultugerðina var Maddý minni ekki til setunnar boðið. Hún tók föggur sínar, kvaddi og hélt áfram för sinni um landið, eftir aðeins sólarhrings stopp. En hún er nú að sýna skólafélaga sínum frá Danmörku markverðustu staði landsins (og varð auðvitað að koma við hjá mömmu og pabba á Ísafirði). Blessunin .

Jæja, eftir kossa og kveðjur til hennar þar sem hún renndi með vini sínum úr hlaði á litlu gömlu Toyotunni, þerraði ég tárin úr augnkrókunum og fór að elda kvöldmat fyrir Möggu og Baldur - vini mína sem eru nú í heimsókn. Tengdó komu líka í matinn - og að aðalréttinum loknum úðuðum við í okkur bláberjum með rjóma og ís - mmmmm........ 

Ég er enn svo pakksödd að ég get varla staðið upprétt - og guð má vita hvenær ég næ blámanum af framtönnunum. En, hva? Það er nú ekki svo oft sem besta vinkonan kemur til mín vestur á Ísafjörð alla leið frá Reykjavík. Verst hvað þau stoppa stutt.

En - öllu er afmörkuð stund. Og þetta var góður dagur.

Af björgunarhundanámskeiði í berjamó!

 Jæja, þá er maður nú kominn heim til sín eftir mikið útivistarstand.

Eftir tiltektir, húsamálun og viðhaldsverk ýmis í borgarbústaðnum mínum á Framnesvegi hélt ég með minn "fjallahund" vestur á Gufuskála á fimmtudagskvöld. Þar fór fram helgarnámskeið Björgunarhundasveitar Íslands með félögum allstaðar að af landinu. Við eyddum þar helginni í góðra vina hópi við æfingar og leitarþjálfun við ágæt veðurskilyrði til slíkra hluta.

Blíða mín blessunin tók miklum framförum á þessu námskeiði - og nú hef ég tekið gleði mína með hana á ný. Mér sýnist hún vera komin yfir gelgjukastið síðara sem gekk yfir hana í vor, um það leyti sem við hættum í snjóflóðaleitinni og byrjuðum með nýtt prógram fyrir sumarleitina (víðavangsleit). Hún hefur endurheimt sinn fyrri áhuga, hefur gaman af því sem hún er að gera og vinnur vel með mér. Ég þakka það ekki síst góðum leiðbeinendum á síðustu tveim námskeiðum, sem hafa hjálpað mér að koma henni á góðan rekspöl.

Æfingar okkar að þessu sinni fólust í því að efla og treysta í sessi geltið hennar þegar hún finnur mann. Hún er löngu farin að gelta vel á mig þegar hún hefur fundið, en því miður hefur hún haft minni áhuga fyrir því að gelta hjá þeim "týnda" -  fígúrantinum svokallaða - þegar hún fer í vísun og hleypur til hans aftur. Að vísu þarf hún þess ekki, samkvæmt reglunum, en ég vil gjarnan ná því upp hjá henni, þar sem það er ólíkt þægilegra að vinna með hundi sem geltir vel þegar hann vísar eigandanum á manninn.

Nú er þetta allt á réttri leið. Leiðbeinandinn minn lagði ríka áherslu á það við fígúrantinn að vanda móttökurnar og vera skemmtilegur þegar hún kemur. Ég var mjög heppin með fígúrant - reyndan hundaeiganda sem kunni vel til verka - og árangurinn lét ekki á sér standa. Hundurinn sýndi fígúrantinum ótvíræðan áhuga - gelti kröftuglega við hvatningu, kom svo til mín og gelti kröftuglega óbeðinn,  og vísaði síðan af öryggi og gelti aftur hjá fígúranti. Ég er harðánægð með þetta, og nú verður haldið áfram á sömu braut.

En það var gott að koma heim í gærkvöld eftir sjö klst akstur vestur á Ísafjörð - fara í heitt bað og leggjast í rúmið sitt. Ekki var verra að vakna við sólskinið í morgun. Maddý dóttir mín er komin með vin sinn í heimsókn, og í kvöld koma góð vinahjón okkar til að vera í tvo daga. Sól skín á sundin og grænan lundinn - veður fyrir berjamó - og gaman að lifa

Tiltektir og tiltektir - allt á öðrum endanum.

 Þessa dagana er allt á öðrum endanum hér á Framnesveginum - borgarbústaðnum okkar. Ekki höfðum við fyrr rennt í hlað eftir unglingalandsmótið á Höfn en við vorum komin með pensil í hönd, slípirokk, kúst og tusku ... jamm, það er verið að mála, þrífa, slá garðinn, pússa gólf, lakka gluggapósta ... nefnið það bara! Yfirbót fyrir sex ára vanrækslusyndir .

Frá því við fluttum okkar aðal aðsetur vestur á Ísafjörð hefur gamla góða húsið okkar í Reykjavík setið á hakanum  og nú er kominn tími til að gera því eitthvað til góða.  

Annars virðast það vera álög á þessu húsi að það er sama hvaða málning er sett á það - alltaf verður hún bláleit eftir svolítinn tíma. Fyrir sjö árum máluðum við húsið rústrautt - tveim árum seinna var það orðið lillablátt.

Það var því með nokkurri staðfestu sem bóndi minn hélt í málningarbúðina að þessu sinni og kom heim með bros á vör og steingráa málningu, sagði hann. Nú skyldi sko settur almennilegur litur á útveggina - ekkert nærbuxnableikt takk fyrir!

Svo var hafist handa við að mála og fyrstu umferðinni komið á áður en fór að rigna. Ekki höfum við komist lengra að sinni - og ekki veit ég hvort það er rigningunni að kenna eða hvað - en húsið er EKKI steingrátt.  Það er fölblátt - eiginlega gráblátt - eins og þið sjáið ef þið kíkið á myndina hér fyrir ofan en þar sjást bæði gamli liturinn og sá nýi.

Jæja, það gerir ekkert til - þetta er ágætis litur, þó hann sé svolítið kaldur. Aðal málið er að ná að klára þetta áður en maður þarf að þjóta vestur aftur.

Annars er heilmikil sálarró sem fylgir því að taka svona allt í gegn. Maður tekur einhvernvegin til í sálartetrinu um leið - verður bara eins og nýhreinsaður hundur. Og það er svo merkilegt að þegar maður er byrjaður er eins og allir smitist af þessu með manni. Börnin mín hafa öll tekið til hendinni (þau sem eru heima við) - flest óbeðin.  

Já, húsið er að verða déskoti fínt. En það verður lítill tími til að njóta verkanna að þessu sinni - því við munum líklega rétt ná að klára sökkulinn á morgun, áður en við brunum af stað vestur.

Svo er bara að krossleggja fingur og vona að afkvæmin gangi vel um öll fínheitin þar til við komum í bæinn næst.

Góð verslunarmannahelgi - flott unglingalandsmót á Höfn!

Jæja, þá erum við komin heim af unglingalandsmótinu á Höfn í Hornafirði, þar sem við eyddum helginni hjónin, með Hjörvari, yngsta syni okkar og Vésteini systursyni mínum.

 Frábært mót - vel skipulagt og skemmtilegt í fögru umhverfi og þokkalegasta veðri. Þangað mættum við á fimmtudagskvöld með tuttugu ára gamla tjaldvagninn okkar sem má nú muna sinn fífil fegurri en er alltaf jafn góður til síns brúks.

 Strákarnir kepptu í fótbolta - en við "gömlu" skelltum okkur á stórmót í Hornafjarðarmanna (sem ég hélt að ég kynni, en komst að raun um að er allt öðruvísi en ég hélt). Að vísu tókst ekki að setja heimsmet í fjölda þátttakenda, en það gerði ekkert til. Þetta var frábært framtak.

 Kvöldhimininn yfir Hornafirði á fimmtudagskvöldið var svo fagur að því lýsa engin orð. Öðrumegin sólarlagið og gulli sleginn jökullinn - hinumegin tungl í fyllingu - stafalogn og skyggður sjór. Það var engu líkt. Daginn eftir var komin svolítil súld, en annars var veður gott og góður andi yfir mótsgestum.

"Mínir" drengir tóku þriðja sætið í knattspyrnu 13 -14 ára fyrir HSV og mega vera stoltir af frammistöðu sinni. Stóðu sig frábærlega vel, börðust heiðarlega og sýndu fallega takta á köflum.

Það er ótrúlega gaman að sjá hvernig þessir guttar eru að þroskast og koma til sem efnilegir fótboltamenn - þó ungir séu að árum. Þeir hafa lifað og hrærst í fótbolta frá því þeir voru sex eða sjö ára gamlir. Ég man þegar þessi sami hópur keppti í fyrsta skipti á innanhússmóti fyrir svona eins og sex árum. Þá stóðu þeir varla út úr keppnistreyjunum. Hópurinn myndaði einhverskonar hnykil eða hnoðra sem barst um völlinn í sömu átt og boltinn. Á línunni skælbrosandi foreldrar sem sáu ekkert nema sitt eigið barn.

Mikið vatn er til sjávar runnið síðan þá. Nú spila þeir og leggja upp leikfléttur - á línunni er kröfuharður þjálfari sem heldur þeim við efnið - og foreldrar sem láta til sín heyra: Fagna óspart þegar skorað er, en um leið fljótir að hvetja og hugga þegar illa gengur, bera krem á auma vöðva og finna jákvæðu hliðarnar á hverjum leik, hver svo sem úrslit hafa orðið.

 Nú fer sumarleyfinu að ljúka svona hvað úr hverju. Ég ætla að vera nokkra daga í bænum að þrífa og laga eitt og annað í gamla húsinu okkar á Framnesveginum. Dugnaðarforkurinn hún Maddý dóttir mín og kærastinn hennar hann Eyþór voru þegar byrjuð áður en við komum. Búin að pússa upp eldhúsborðið og slípa trégólfið á loftherberginu, sem er nú eins og nýtt! Blessuð "börnin"

Það verður í nógu að stússast næstu daga - og um að gera að nota þá vel áður en sumarleyfinu lýkur.

 

Á ferð og flugi

Ég verð á ferð og flugi næstu daga - gaman, gaman (vonandi): Ungmennalandsmótið á Höfn er fyrst á dagskrá. Mæti þar til að styðja mína drengi (soninn og félag hans) í fótboltanum. Það er spáð rigningu og leiðindaveðri - en ég mæli um og legg svo á að það muni rætast úr veðrinu

 

Jæja, svo verða það nú nokkrir dagar í borginni, helgaðir húsþrifum, garðrækt og kannski utanhússmálun á Framnesveginum -- gamla góða húsinu okkar sem hefur verið afrækt síðustu ár, eftir að við fluttum vestur. Mesta furða hvað það þó er.

Og svo - hvað haldið þið? Auðvitað hundanámskeið á Gufuskálum með Björgunarhundasveit Íslands. Jebb - bara nóg að gera. Fæ vonandi að hitta stóru börnin mín öll á þessu flakki - og litla ömmudreng : )

En nú er það fundur með iðnaðarráðherra sem heiðrar Vestfirðinga með nærveru sinni í dag í tilefni af stofnun nýsköpunarmiðstöðvar sem kynnt verður á hádegisverðarfundi í Edinborgarhúsinu nú á eftir. Er að verða of sein - get ekki bloggað meira í bili.

Eigið góðan dag.

 

Hringjum og syngjum!

 Ég var að hlusta á þáttinn hans Óla Þórðar á Rás-1, í morgun. Hann var að spila uppáhaldslagið mitt "Er völlur grær" með Óðni Valdimarssyni, og segja frá því að tvær konur - önnur á Ísafirði, hin í Reykjavík - hefðu það fágæta sið að hringja hvor í aðra þegar lag þetta heyrist í útvarpinu  og syngja það saman í símann. Um leið lagði hann til að "sú í Reykjavík" myndi nú hringja vinkonu sína vestur.

Ég kipptist við þegar ég heyrði þetta. Fyrstu tónar lagsins bárust frá útvarpstækinu - og viti menn, síminn hringdi! Magga vinkona hinumegin á línunni: "... og vetur dvín, og vermir sólin gruuuund - la, la, la, la"

Ég tók undir: "Við byggjum saman bæ í sveit, sem blasir móti sóóóól  ..... la la la la .... landið mitt mun ljá og veita skjóóóól".

Þannig kyrjuðum við báðar - eins og alltaf þegar lagið heyrist í útvarpinu. Sú sem fyrr heyrir það tekur upp tólið, og við brestum saman í sönginn: "Sól slær silfri á voga - sjáðu jökullinn loga ...."

Ýmsir hafa rekið upp stór augu þegar við hlaupum í símann. Sama hvernig á stendur í vinnunni eða á heimilinu. Við hringjum og SYNGJUM! Gleymum stund og stað og látum okkur engu skipta hverjir eru í kringum okkur á því augnabliki.

Þið megið kalla okkur skrýtnar. Okkur er sama. Við erum vaxnar upp úr spéhræðslunni - við erum vinkonur - og þetta er okkar stund, okkar leið til að treysta vináttuböndin, hvar svo sem við erum staddar þegar við erum minntar hvor á aðra. Þannig ræktum við okkar vináttuvöll. 

Hvernig væri að taka upp dag vináttunnar á Íslandi, undir slagorðinu: Hringjum og syngjum! Þetta er pottþétt mannræktarúrræði - myndi redda deginum hjá mörgum.

 Takk fyrir að hringja í morgun Magga mín Takk Óli fyrir að spila lagið okkar.