Frábær ritdómur - móðurhjartað þrútið og heitt

 Um helgina frumsýndi hópur ungra listamanna nýtt dansleikverk í Hafnarfjarðarleikhúsinu sem nefnist Húmanímal. Dóttir mín Saga var þátttakandi í þessu verki sem Páll Baldvinsson gefur hæstu einkunn í ritdómi sem birtist í Fréttablaðinu í dag.  Móðurhjartað sló ört og ótt við lestur ritdómsins eins og nærri má geta. Hann er svo frábær að ég stenst ekki freistinguna að birta hann hér:

Það er vissulega erfitt að draga sýninguna Húmanímal í dilka: stundum er hún hrein myndlist, stundum dramatískt samtal sem hverfist í tvídans, raddtilraun eða söngatriði, erótísk slagsmál, kyrrstæður sólódans án hreyfingar: hún er tilraunakennd hreyfing sem er bæði skopleg og sársaukafull, tvíræð en tilfinningaþrungin. Verkið er unnið í hópi en samt með leikstjórum, einfaldlega hugsað í rými með færanlegri dýpt tveggja veggbrota sem geta lifnað við á óvæntan og undurfagran máta.

Það var yndislega gaman að sjá verkið skríða fram, finna fjölbreytnina kveikja undrun og hrífast með í einfaldleika kyndugra hugmynda sem klæddust holdi og hreyfingu og stundum röddum. Þau hafa verið heppin krakkarnir sem standa að sýningunni að ná utanum svo óskyld konsept sem eru fyrst og fremst sjónræn og koma þeim í svo glæsilega heild. Þau eru misjafnlega á sig komin: Álfrún slíkt múltitalent að mann undrar það, Jörundur að þreifa sig inn á ný svið, Margrét nánast himnesk í sínum makalausa bakskúlptúr og víkur ekki undan erfiðum orðaleik undir lok verksins. Saga dýrslega líkamleg, Dóra tvíbent í ræðu sinni um hvatirnar og Friðgeir fáránlega þurr í erótískri útlistun á ertisvæðum kvenlíkama. Og allt er þetta borið fram af hispursleysi, taktskynjun og alvarlegri nálægð svo undrum sætti. Allt framkvæmt af fullnustu og slíkum krafti að aðdáunarvert var.

Víst gerir grunnhugmynd um liti og áferð búninga og leikmyndar mikið og hljóðheimurinn samsvarar fullkomlega tínslu hugmynda í atburðarásina.

Þetta var bara gaman og furðulegt og fallegt og maður ók glaður heim úr Firðinum. Það er á slíkum stundum að maður þakkar fyrir Leiklistarráð og það þrekfólk sem smíðar stórkostlega sýningu úr litlu. Og hina ungu og óreyndu leikstjóra sem binda pakkann saman að lokum.

Svo mörg voru þau orð.

Það er svolítið gaman að því að slá kjördæmapólitísku eignarhaldi á sýninguna. Það er nefnilega þannig að tveir frambjóðendur Samfylkingarinnar í NV-kjördæmi eiga "börn" í þessari sýningu. Það erum við Ragnar Jörundsson sem skipar 6. sæti listans og er faðir Jörundar Ragnarssonar. 

Jebb ... og nú slær móðurhjartað - þrútið og heitt.

Athugasemdir

[Þráinn Jökull Elísson, 7.4.2009 kl. 01:02]

Til hamingju með dótturina. Mér þykir sárast að vera fastur hér á Snæf. og geta ekki notið góðrar sýningar.  En hver veit. Bestu kveðjur.    

[Edda Agnarsdóttir, 7.4.2009 kl. 06:10]

Til hamingju með dóttur þína og sýninguna. Það er rétt að móðurhjartað fyllist stolti og ekki síst létti þegar svona vel gengur því óneitanlega fylgir þessu spenna líkt því að fara í próf.

[Ragnheiður Ólafía Davíðsdóttir, 7.4.2009 kl. 09:48]

Til hamingju, elsku Ólína mín. Þrátt fyrir allt eru það börnin okkar, velgengni þeirra og hamingja, þ.e. hin raunverulegu lífsgildi, sem vega þyngst í lífunu. Ég er mjög stolf af frammistöðu þinni í kosningabaráttunni og ekki síst yfirburðastöðu þinni í þættinum Sprengisandur á laugardaginn. Þar fór ekki á milli mála hverjir voru í vörn og hver var málsvari réttlætis og heiðarleika; þ.e. almennings.

[Sigrún Jónsdóttir, 7.4.2009 kl. 11:33]

Til hamingju með dóttur þína Ólína og svo tek ég undir með Ragnheiði hér að ofan