Laufið titrar - loga strá

  Við Ísfirðingar erum í alveg sérstöku sambandi við sólina - ástæðan er sú að sólskin er meðal þeirra lífsgæða sem okkur eru takmörkuð. Sólin hverfur héðan úr Skutulsfirðinum síðari hluta Nóvembermánaðar og kemur ekki aftur fyrr en 25. Janúar. Þess vegna kunnum við að meta sólina - höldum henni sérstaka sólrisuhátíð þegar hún birtist á nýju ári - vegsömum hana.  

Síðustu daga hefur lítið sést til sólar. En í gær, braust hún skyndilega fram úr skýjum. Það var svo undarlega gott að finna fyrir geislum hennar í haustlogninu - finna nærveru hennar, og minnast þess að hún er alltaf á sínum stað, jafnvel þó maður sjái hana ekki fyrir fjöllum og skýjabólstrum.

Og þar sem ég gekk milli kjarrgreina inni í Tunguskógi í gær, og virti fyrir mér litadýrð haustsins í sólskininu, rifjaðist upp fyrir mér vísukorn sem ég einhverntíma orti við álíka aðstæður:

Laufið titrar, loga strá
lyngs á rjóðum armi.
Hneigir sólin höfga brá
að hafsins gyllta barmi.  

 

Myndina hér fyrir ofan fékk ég á bloggsíðu Ásthildar Cecil Þórðardóttur, bloggvinkonu minnar.

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 5.10.2008 kl. 11:46]

Kveðja í sólina, sem væntanlega felur sig á bak við fjöllin.

Hér er kallt.

[Þorsteinn Briem, 5.10.2008 kl. 11:50]

Fyrstu geislarnir á Sólgötunni voru alltaf fyrsta frétt í Ríkisútvarpinu og það var huggun harmi gegn í Skíðadalnum að til væri fólk á öðrum stað í veröldinni, sem ekki sæi til sólar tvo mánuði ársins.

[Rut Sumarliðadóttir, 5.10.2008 kl. 12:07]

Man eftir sólaleysinu þegar ég bjó fyrir vestan, sólarkveðjur.

[Magnús Geir Guðmundsson, 5.10.2008 kl. 21:11]

Fallegt og myndrænt hjá þér Ólína,s sem og margt fleira sem þú hefur ort.

Og svo smá "Sólskinsglenna" frá sja´lfum mér sem kviknaði við lesturinn á færslunni, ofinni með ínum texta með mynd frú Cesil.

Þar allt myndi teljast við hógsemdarhorf

og heilbrigt sitja í þankanum.

Ef Ásthildur Cesil og Ólína thorv,

ynnu í Seðlabankanum!

[Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir, 5.10.2008 kl. 22:59]