Búálfarnir stríða mér

 Sagt er að um jól og áramót sé huldufólkið að hafa vistaskipti og því verði þess meira vart í mannheimum á þessum tíma en venjulega. Ég verð að játa að það þessa dagana virðist óvenju mikil huldu-umferð í húsinu hjá mér. Hér hverfur allt sem ég legg frá mér - sérstaklega pappírar.

Fyrir fáum dögum var ég að þýða texta - hann hvarf.  Í gær hélt ég á miða með rúgbrauðsuppskrift sem ég setti inn á bloggið. Þegar ég stóð upp frá tölvunni og ætlaði að setja miðann á sinn stað var hann horfinn.  Myndir sem ég var að skoða í tölvunni fyrir fáum dögum og ætlaði síðan að prenta út áðan til að setja inn í jólakort til kunningjafólks - þær eru horfnar.  DVD mynd sem ég ætlaði að gefa í jólagjöf gufaði einhvernveginn upp. Og nú er örkin með jólafrímerkjunum horfin af eldhúsborðinu.

Þetta mun allt skila sér aftur - það gerir það venjulega. En það sem er óvenjulegt við háttalag búálfanna að þessu sinni er að nú sækja þeir sérstaklega í pappíra og sjónræna hluti, ekki lykla, skæri, eða aðra smáhluti. Ég er vanari því að slíkt sé fengið "að láni" um þetta leyti.

Nei, nei - nú er greinilega verið að lesa og skoða í hulduheimum, því þeir eru óvenju lærdómsfúsir og hnýsnir blessaðir búálfarnir að þessu sinni.

Athugasemdir

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 20.12.2008 kl. 14:59]

Já Ólína,  Sennilega hafa vestfirsku búálfarnir þínir bara orðið að fullorðnast fljótt, eins og mannfólkið, í kreppunni undanfarið

[Ekki alveg orðlaus (IP-tala skráð) 20.12.2008 kl. 16:13]

Það er ábyggilega fallegt fyrir Vestan hjá mönnum og álfum.

Hér í bænum er líka jólegt og fallegt. Jólasveinninn kom við í Glitni og afskrifaði skuldir Milestone og ég á von á því að þeir rísi upp frá dauðum á kostnað þjóðarinnar eftir jólin eða í síðast lagi eftir páska. Mikið vildi ég Grýla gamla gerði sér ferð í bæinn fyrir jólinn og setti ræningjahyskið í pokann sinn.

Gleðileg jól!

[Þorsteinn Briem, 20.12.2008 kl. 16:28]

Þegar ég bjó í Rússlandi var ein stelpan þar svo hrædd við búálfinn að hún bað mig um að kúra hjá sér á nóttunum af eintómri hræðslu við þennan náunga, domovoy.

"In Russian folklore a domovoy is a household spirit, also called "the grandfather" and "the master". He looks like a tiny old man whose face is covered with white fur, or as a double of the head of a house.

There is a legend on the origin of the domovye (plural): when the evil host had been thrown out of the sky, some malicious spirits fell into human habitats. Living near the mortals those spirits became soft and friendly in time – so to say, transformed into a kind of mischievous helpers."

http://www.pantheon.org/articles/d/domovoi.html

[Ólína Kjerúlf Þorvarðardóttir, 20.12.2008 kl. 19:55]

Þar hljóp aldeilis á snærið hjá þér Steini minn - þú hlýtur að vera þakklátur rússneska búálfinum æ síðan.

[Þorsteinn Briem, 20.12.2008 kl. 20:24]

Svakalegt er nú mitt snæri,
en svein þann þó ég mæri,
frá mér hann jóla fær kort,
og fljóðin ei líða söluskort.

[Ía Jóhannsdóttir, 20.12.2008 kl. 22:08]

Ekki skrítið að einhver álfkonan hafi ánetjast uppskriftina þína.  Ég nappaði henni líka frá þér vegna þess að ég fékk hreinlega vatn í munninn við lesturinn. 

[Jenný Anna Baldursdóttir, 20.12.2008 kl. 23:23]

"Don´t get me started" urr.  Sko, ég er búin að týna sömu smákökuuppskriftinni tvisvar.  Ég týndi lyklum og ég týni sjálfri mér einn daginn.

Í dag varð ég að snúa við frá Meistaravöllum og heim í Teigahverfi af því ég mundi ekki hvort ég hafði slökkt á kertunum heima hjá mér, en það hafði ég auðvitað gert.

Hér hlýtur allt að vera morandi í morfeusum, dofrum og fleiri kynjaverum.